Tijd om te werken

Lieve familie en vrienden,

Het werd weer eens tijd om een verslagje te schrijven. De tijd gaat soms zo snel dat ik vergeet hoelang het geleden is dat ik iets geschreven heb. Na een heerlijke vakantie moest er toch ook weer gewerkt worden. Hier op de groote schuur worden alle positieve bloedkweken bewaard en ingevroren in de -80. Deze vriezer zit nu tot de nok toe vol en het wordt dus hoog tijd om deze eens te gaan opruimen en goed te sorteren. We kregen van Clinton, een van onze begeleiders hier, een lijst met wel ruim 2000 bacterieen. Dit zijn alle interessante bacterieen die bewaard moeten worden uit de positieve bloedkweken van de afgelopen 2 jaar. Aan Moniek en mij de taak om deze allemaal op de computer in te typen en op te schrijven. Dit was niet het aller leukste werk maar moet toch ook gedaan worden. We zijn er precies 2 weken zoet mee geweest maar hebben het dan nu toch eindelijk af. Naast het computerwerk worden we ook ingewerkt om de carbapenemase screeningen te doen. Gjess is een student hier op de UCT en heeft heel de zomer vakantiewerk gedaan bij ons op de afdeling, aangezien zij in februari weer naar school moet nemen Moniek en ik vanaf volgendeweek ook haar werk over. Elke dag moeten we naar het lab in het ziekenhuis lopen om te kijken of er samples voor ons zijn om te screenen, het kan zijn dat er soms geen is maar meestal zijn het er z’n 3 per dag. Behalve met een uitbraak, Clinton vertelde dat er toen wel honderd samples waren die gescreend moesten worden. Ik zal proberen even kort uit te leggen wat er bedoeld wordt met screenen.
Wanneer er een bacterie wordt geisoleerd uit patientenmateriaal zoals bijvoorbeeld feaces of bloed dan wordt deze altijd getest op resistentie (het antibiogram wordt bepaald). Hiermee kun je zien of een bacterie gevoelig of resistent is voor bepaalde antibiotica. Wanneer de bacterie extreme resistentie vertoont en dus multi resistant is wordt deze naar ons toe gestuurd om te kijken of deze misschien een gen bevat wat de resistentie veroorzaakt. Bij carbapenemase resistentie kijken we naar 7 verschillende genen namelijk: Ges, Imp, Ndm, Oxa, Vim, Kpc en Spm. Wij moeten dan het DNA uit de bacterie isoleren, pcr’en en vervolgens op een gel runnen. Hiermee krijg je een bandenpatroon net als op tv. Wanneer de bacterie postitief is voor een bepaald gen zal hier een bandje ontstaan op de gel en anders niet. Bij een postitieve uitslag sturen wij het DNA op naar een ander bedrijf om het te laten sequencen. Dit wil zeggen dat ze gaan kijken hoe de A, T, C en G van het DNA eruit zien, in welke volgorde ze staan. Wij krijgen deze gegevens terug en kunnen ze dan gaan vergelijken met een databases maar dat leren we komendeweek als het goed is.
Ook moeten we de vriezer nog gaan uitzoeken, we hebben nu wel alle bakjes waar de stammen bewaard zijn opgeschreven maar moeten deze ook nog uit de vriezer gaan halen en in nieuwe bakjes gaan indelen, een koud klusje dus. Hierna kunnen we onze eigen isolaten voor ons onderzoek gaan testen maar meer hierover volgt een andere keer.

Dus het lijkt misschien af en toe wel alsof wij hier een grote vakantie aan het houden zijn maar ondertussen werken we ook gewoon heel hard. Ik hoop dat het zo een beetje duidelijker is wat ik precies aan het doen ben op stage. Eerlijk gezegd is het 5 dagen per week werken en in het weekend toch wel een beetje vakantie houden hoor.

Vorige week zijn we samen met Pieter en Hugh naar de voetbal wedstrijd Bafana Bafana – Norway geweest. Bafana Bafana is het team van Zuid – Afrika. Deze werd in het Greenpoint stadium gespeeld wat is gebouwd voor het WK van 2½ jaar geleden. Ik vond het super leuk om dit stadium een keer vanbinnen gezien te hebben, het ziet er nog erg nieuw uit en wordt ook haast bijna niet gebruikt. Helaas hebben we niet gewonnen maar desondanks was het toch erg leuk.

In het weekend zijn we samen met Parth en Pieter gaan surfen in Muizenberg. De mannen hadden nog nooit gesurfd maar Moniek en ik zijn natuurlijk goed getraind naar 1 surf les en wou zouden ze het wel even leren. Met het bakkie (auto met laadruimte) van Parth zijn we naar Muizenberg gereden daar spullen gehuurd en surfen maar. Het ging helaas niet zo makkelijk als ik gedacht het, de zee was best wild en heb uiteindelijk maar 2 of 3 keer echt op m’n bord gestaan denk ik. En zonder surfleraar die je bord vasthoud is het toch ook best wel zwaar, een echt workout. Van al te surfen kregen we wel een beetje trek dus hebben daarna nog lekker ergens geluncht.
De volgende dag gaven Rudy en Loes een birthday en afscheidsbraai, samen met Sanna hun huisgenootje want die was jarig en Rudy en Loes vertrokken die maandag weer naar het koude Nederland. De braai was erg gezellig maar wel jammer dat ze weer weg zijn. We merken nu ook wel dat er echt twee zendingen zijn, de meeste mensen komen rond augustus/september en gaan dan in januari/februari weer naar huis maar wij zitten hier nog wel een tijdje. Gelukkig komen er voor al die mensen die nu weg gaan ook wel weer nieuwe studenten terug. Ook in het hotel begint het nu behoorlijk leeg te lopen.
Op dinsdag 15 januari waren Opa en Oma Pijnenburg 50 jaar getrouwd, nog gefeliciteerd! Een groot feest dus in Loon op Zand maar ik kon er helaas niet bij zijn. Gelukkig met die technologie van tegenwoordig hebben we nog wel even kunnen skypen. Mijn kleine neefje en nichtje, Luc en Esme vonden het toch wel raar dat ik zo ver weg was en dat ik in mijn hempje zat. Als ik langs zou komen moest ik toch wel eerst even omkleden hoor. En dat lijkt me inderdaad ook wel slim, een dikke winterjas aan en snowboots voor de dikke laag sneeuw die er nu in Nederland ligt.

Afgelopen vrijdag hadden we de grote voorjaarsschoonmaak op het lab. Iedereen moest zijn eigen werkbank helemaal afstoffen en de gezamelijke ruimtes werden ook goed onderhanden genomen. Nadat iedereen weer hard gewerkt had zijn ze ’ s middags met een paar mensen van stage gaan zwemmen bij het zwembad in Sea Point. Dit is een erg groot buitenzwembad wat haast aan de zee ligt. Het is ook gevuld met zoutwater maar wel minder zout dan de zee. Hier hebben we heerlijk gezwommen en ’ s avonds er weer optijd in want zaterdag ochetend ging de wakker al om 6 uur!

Je zou misschien denken waarom om 6 uur opstaan in het weekend, en het is niet omdat ik het werk op de markt zo erg mis, nee we gingen de tafelberg beklimmen! Om kwart voor 7 zouden we opgehaald worden zodat voor de hitte boven op de berg zouden zijn. Samen met een aantal couch surfers (Kris, Pieter, Dee, JJ, Parth) en een groep collega’s van een vriendin van Kris klommen we rond kwart over 7 naar boven. Ze hadden we gelijk dat het met de hitte meeval maar wat een tocht was dat. Ik voel nu nog steeds mijn boven benen trouwens, spierpijn! Na een flinke beklimming van bijna 2 uur hadden we dan toch eindelijk de top bereikt, en gelukkig maakt het uitzicht alles goed. Ik vond het zeker de moeite waard en achteraf viel het eigenlijk ook wel mee. We wouden eigenlijk wel met de kabelbaan weer omlaag maar door de harde wind was deze gesloten en dan zit er nog maar een ding op en dat is ook weer terug naar beneden lopen. Gelukkig is naar beneden een stuk minder zwaar dan omhoog maar toch had ik af en toe het gevoel dat er geen einde aankwam. Na een uur waren we wel weer beneden maar inmiddels was het ook wel stukken warmer geworden en kwamen we gewoon mensen tegen die toen pas aan de hele klim begonnen, zijn ze gek! Als je de tafelberg doet zou ik echt om 7 uur ’ s ochtends vertrekken of juist op het einde van de dag maar zeker niet wanneer het 35 graden is.

Om geen tijd verloren te laten gaan hadden we precies 10 minuten om thuis om te kleden iets te eten en weer door te gaan naar hout bay want hier zijn we gaan zwemmen met de seals (zeeleeuwen). Samen met Niels, Gijs en Pieter hebben we ons in een wetsuit gehesen en met een speedboot naar duikerseiland gegaan. Dit is hetzelfde eiland als seal’s island waar die hondereden zeeleeuwen zitten en wij gaan daar gewoon tussen zwemmen, spannend! Nadat we helemaal aangekleed waren als echt duikers met schoenen, flippers, handschoenen, bril en snorkel konden we het water in. Het was maar goed dat we ons zo goed hadden aangekleed want het water was maar 11 graden. Het zeewater was heel helder en we konden alles heel goed zien, behalve elkaar herkennen dat was nog wel een beetje lastig. Sommige seals kwamen ook echt op je af en gingen een beetje rondom je zwemmen en bellen blazen, ook hebben we een baby seal gezien echt super schattig. Na ongeveer 45 minuten kregen we toch wel een beetje koude lippen en klommen we terug de boot in waar we verast werden met warme chocomel en koekies, jamjam!

’s Avonds hadden we een afscheids braai van een aantal nederlanders uit het hotel die allemaal deze week naar huis gaan. Bij de gezamelijke braaiplaats van het hotel hebben we lekker gegeten en vervolgens een taxi of 6 gepakt om naar longstreet te gaan. Dit was weer een gezellig stapavond zoals altijd. De volgende ochtend natuurlijk goed brak maar gelukkig hadden we niet echt iets op de planning staan, dus even een wasje gedaan en geskypt met papa en mama. Die trouwens inmiddels ook hun hotel hebben geboekt voor in april, daar heb ik ook al zin in!
Later op de middag zijn we nog wel met een aantal nederlanders naar Tommy’s sportbar geweest. Dit is een nederlands sportcafe en de eigennaar is voor Ajax dus we konden gisteren live Ajax – Feyenoord volgen. Moniek is voor Feyenoord en aangezien ik niet zo heel veel verstand van voetbal heb besloot ik ook maar voor Feyenoord te zijn gisteren, helaas had ik de verkeerd keuze gemaakt want Ajax won met 3-0.

Zo nu weer verder aan het werk. Geniet allemaal van de sneeuw maar pas op dat je niet uitglijd! Wie weet komt er dit jaar wel weer een elf steden tocht, zou toch niet gebeuren dat ik het dan moet missen...

Lieve groetjes vanuit het zonnige Kaapstad.


Xxx

Lobke